سیاوش کسرایی: مرگ در شعر او؛ از انکار تا پذیرش
سیاوش کسرایی مرگ را از انکار تلخ به پذیرشی آرامش‌بخش می‌بیند و آن را فرصتی برای امید و بازسازی می‌داند.
سلمان هراتی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ شهادت، عرفان و زندگی
سلمان هراتی مرگ را سفری مقدس و نمادی از رهایی می‌داند. اشعارش تلفیقی از عرفان و فلسفه است که خواننده را به تأمل درباره زندگی و ایثار دعوت می‌کند.
سیمین بهبهانی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ زندگی، عشق و پایان تلخ اما زیبا
سیمین بهبهانی، شاعر بزرگ معاصر ایران، مرگ را نه پایان تلخ بلکه بخشی طبیعی از زندگی می‌داند. در اشعارش، مرگ گاه ناگهانی و گاه رهایی از رنج تصویر شده و او با زبانی ساده و فلسفی، مخاطب را به پذیرش و تأمل درباره زندگی، مرگ و ارزش عشق دعوت می‌کند. نگاه عمیق او به مرگ، در ادبیات معاصر ایران ماندگار است.
نگاه عرفانی و فلسفی ناصر خسرو به مرگ؛ پلی از زندگی به جاودانگی
ناصر خسرو، شاعر و عارف حکیم، مرگ را نه پایان که پلی مقدس به سوی حقیقت و نور می‌دانست. نگاه عرفانی و فلسفی او به مرگ، تصویری از آرامش، رهایی و تولدی دوباره در دل انسان‌ها می‌کشد که امروزه هم الهام‌بخش است.
وقتی قیصر امین‌پور مرگ را دوست می‌دارد: سفری از تاریکی به نور
قیصر امین‌پور، شاعر معاصر، مرگ را نه پایان تلخ بلکه آغازی نو و همراهی مهربان می‌داند که با زندگی هم‌آواز می‌شود و چرخه‌ی هستی را به رقص درمی‌آورد. اشعارش دعوتی‌ست به پذیرش مرگ با آرامش و نگاه شاعرانه‌ای که هر لحظه زندگی را ارزشمندتر می‌کند.