محمد کاسبی؛ هنرمندی مردمی
محمد کاسبی؛ هنرمندی مردمی از تئاتر تا تلویزیون
محمد کاسبی، بازیگر توانای سینما، تلویزیون و تئاتر ایران، در چهارم خردادماه سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمد. از همان نوجوانی علاقه فراوانی به هنر نمایش داشت و در دوران جوانی، با حضور در گروه‌های نمایشی مردمی، نخستین تجربه‌هایش در عرصه بازیگری را آغاز کرد. صدای گرم، چهره صمیمی و منش متین او باعث شد که خیلی زود به یکی از چهره‌های محبوب در میان تماشاگران ایرانی تبدیل شود.
کاسبی فعالیت حرفه‌ای خود را در تئاتر آغاز کرد و در دهه ۱۳۵۰ به‌عنوان یکی از بازیگران فعال صحنه شناخته می‌شد. او در نمایش‌های مختلفی از جمله خانه برناردا آلبا، مرگ یزدگرد و چند اثر اجتماعی دیگر به ایفای نقش پرداخت. همین حضور مداوم و پرشور در صحنه‌های تئاتر، زمینه‌ساز ورودش به تلویزیون و سینما شد؛ جایی که در دهه‌های بعد، به یکی از چهره‌های ثابت و ماندگار بدل شد.
در سینما، محمد کاسبی در فیلم‌های متنوعی حضور داشت که از میان آن‌ها می‌توان به «دیده‌بان»، «مهاجر»، «بوی پیراهن یوسف»، «پرواز در شب» و «پناهنده» اشاره کرد. بازی او اغلب در نقش‌های مردمی، پدرانه و گاه طنزآلود، با صداقت و سادگی خاصی همراه بود که تماشاگر را به او نزدیک می‌کرد. بسیاری از کارگردانان نسل انقلاب، از جمله ابراهیم حاتمی‌کیا و رسول ملاقلی‌پور، از او به‌عنوان بازیگری قابل اعتماد یاد می‌کردند.
در تلویزیون، کاسبی بیش از هر چیز با مجموعه‌های طنز و اجتماعی شناخته می‌شود. سریال‌های «خوش‌نشین‌ها»، «خوش‌غیرت»، «خوش‌رکاب» و «بوی گل‌های وحشی» از جمله آثاری بودند که او در آن‌ها به محبوبیتی گسترده دست یافت. شخصیت‌هایش معمولاً نماینده مردم ساده، صادق و اهل غیرت ایرانی بودند؛ ویژگی‌ای که سبب شد نامش در ذهن بسیاری از مخاطبان تلویزیون ماندگار شود.
علاوه بر بازیگری، محمد کاسبی گاهی در زمینه کارگردانی و تولید آثار فرهنگی نیز فعالیت داشت و همواره دغدغه انتقال مفاهیم انسانی و اخلاقی را در آثارش دنبال می‌کرد. همکارانش او را انسانی آرام، متواضع و بااخلاق می‌دانستند که همواره به نسل جوان هنرمندان کمک می‌کرد.
متأسفانه، محمد کاسبی پس از تحمل مدتی بیماری قلبی و مشکلات تنفسی، در ۲۰ مهرماه ۱۴۰۴ (برابر با ۲۰ اکتبر ۲۰۲۵) چشم از جهان فروبست. درگذشت او جامعه هنری و مردم ایران را غمگین کرد و بسیاری از همکارانش در پیام‌هایی، از او به‌عنوان هنرمندی مردمی، متعهد و مؤمن یاد کردند. یاد و نامش در تاریخ فرهنگ و هنر ایران همواره زنده خواهد ماند.