وبلاگ رفتگان

• سه شنبه 31 تیر 1404

مرگ در شعر عطار نیشابوری؛ پرواز جان به سوی بی‌کرانگی

عطار نیشابوری، شاعر پروازهای درونی، مرگ را نه پایان، بلکه آغاز می‌بیند؛ نه تاریکی، که نوری در دل شب هستی. در شعرهایش، مرگ پلی‌ست به‌سوی رهایی، آوایی برای بیداری و وصالی برای عاشق. او ما را به تماشای مرگ نه به‌چشم هراس، که به‌چشم حقیقت دعوت می‌کند؛ مرگی که جسم را رها و جان را جاودانه می‌سازد.