مرگ در شعر سهراب سپهری؛ آرامشی در گذر هستی
سهراب سپهری مرگ را همچون نسیمی آرام و بخشی طبیعی از زندگی می‌بیند. او با نگاهی شاعرانه، مرگ را نه پایان که سفری به سوی نور و آرامش جاودانه معرفی می‌کند و ما را به پذیرش مهربانانه‌ی آن دعوت می‌کند.
وقتی مرگ لبخند می‌زند؛ تحلیل عمیق اشعار فریدون مشیری
در اشعار فریدون مشیری، مرگ دیگر ترسناک نیست؛ بلکه با لبخندی آرام و همراهی دلنشین، به یکی از جلوه‌های زیبای زندگی بدل می‌شود. این نگاه شاعرانه، مرزهای ترس را می‌شکند و دریچه‌ای تازه به سوی آرامش و پذیرفتن سرنوشت باز می‌کند.
نیما یوشیج؛ پدر شعر نو و نگاهی نو به مرگ
نیما یوشیج، پدر شعر نو، مرگ را نه پایان، بلکه رقصی بی‌پایان و همراه زندگی می‌داند. در اشعارش، مرگ فرصتی برای بازگشت به ذات انسان و مرحله‌ای از تحول روح است؛ حقیقتی که با پذیرش آن، زندگی عمیق‌تر و زیباتر معنا می‌یابد.
چگونه فروغ فرخزاد مرگ را به نمادی از آزادی زنانه تبدیل کرد؟
فروغ فرخزاد، صدای جسورانه زنانه در برابر مرگ، آن را نه پایانی تلخ بلکه لحظه‌ای از رهایی و تولدی دوباره می‌بیند. در شعرهایش، مرگ همچون پلی است میان ترس و امید، که زندگی را عمیق‌تر و معنابخش‌تر می‌کند.
احمد شاملو؛ صدای آزادی، سکوت مرگ
احمد شاملو مرگ را به میدان نبردی شاعرانه می‌کشاند؛ جایی که عشق، زبان، انسانیت و اعتراض، از تیره‌ترین لحظات نیز نوری می‌سازند.