نیما یوشیج؛ پدر شعر نو و نگاهی نو به مرگ
نیما یوشیج، پدر شعر نو، مرگ را نه پایان، بلکه رقصی بی‌پایان و همراه زندگی می‌داند. در اشعارش، مرگ فرصتی برای بازگشت به ذات انسان و مرحله‌ای از تحول روح است؛ حقیقتی که با پذیرش آن، زندگی عمیق‌تر و زیباتر معنا می‌یابد.
سیمین بهبهانی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ زندگی، عشق و پایان تلخ اما زیبا
سیمین بهبهانی، شاعر بزرگ معاصر ایران، مرگ را نه پایان تلخ بلکه بخشی طبیعی از زندگی می‌داند. در اشعارش، مرگ گاه ناگهانی و گاه رهایی از رنج تصویر شده و او با زبانی ساده و فلسفی، مخاطب را به پذیرش و تأمل درباره زندگی، مرگ و ارزش عشق دعوت می‌کند. نگاه عمیق او به مرگ، در ادبیات معاصر ایران ماندگار است.
سلمان هراتی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ شهادت، عرفان و زندگی
سلمان هراتی مرگ را سفری مقدس و نمادی از رهایی می‌داند. اشعارش تلفیقی از عرفان و فلسفه است که خواننده را به تأمل درباره زندگی و ایثار دعوت می‌کند.
سیاوش کسرایی: مرگ در شعر او؛ از انکار تا پذیرش
سیاوش کسرایی مرگ را از انکار تلخ به پذیرشی آرامش‌بخش می‌بیند و آن را فرصتی برای امید و بازسازی می‌داند.