مرگ در شعر سهراب سپهری؛ آرامشی در گذر هستی
سهراب سپهری مرگ را همچون نسیمی آرام و بخشی طبیعی از زندگی می‌بیند. او با نگاهی شاعرانه، مرگ را نه پایان که سفری به سوی نور و آرامش جاودانه معرفی می‌کند و ما را به پذیرش مهربانانه‌ی آن دعوت می‌کند.
وقتی مرگ لبخند می‌زند؛ تحلیل عمیق اشعار فریدون مشیری
در اشعار فریدون مشیری، مرگ دیگر ترسناک نیست؛ بلکه با لبخندی آرام و همراهی دلنشین، به یکی از جلوه‌های زیبای زندگی بدل می‌شود. این نگاه شاعرانه، مرزهای ترس را می‌شکند و دریچه‌ای تازه به سوی آرامش و پذیرفتن سرنوشت باز می‌کند.
سیمین بهبهانی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ زندگی، عشق و پایان تلخ اما زیبا
سیمین بهبهانی، شاعر بزرگ معاصر ایران، مرگ را نه پایان تلخ بلکه بخشی طبیعی از زندگی می‌داند. در اشعارش، مرگ گاه ناگهانی و گاه رهایی از رنج تصویر شده و او با زبانی ساده و فلسفی، مخاطب را به پذیرش و تأمل درباره زندگی، مرگ و ارزش عشق دعوت می‌کند. نگاه عمیق او به مرگ، در ادبیات معاصر ایران ماندگار است.
سلمان هراتی و رازهای شعرش درباره مرگ؛ شهادت، عرفان و زندگی
سلمان هراتی مرگ را سفری مقدس و نمادی از رهایی می‌داند. اشعارش تلفیقی از عرفان و فلسفه است که خواننده را به تأمل درباره زندگی و ایثار دعوت می‌کند.
سیاوش کسرایی: مرگ در شعر او؛ از انکار تا پذیرش
سیاوش کسرایی مرگ را از انکار تلخ به پذیرشی آرامش‌بخش می‌بیند و آن را فرصتی برای امید و بازسازی می‌داند.